Gewaarborgd loon weigeren een garantie voor problemen? (Mploy)

Arbh. Hasselt 16 juni 2020: wie maakt de controle onmogelijk?

Een werkneemster meldde zich ziek na een conflict met de werkgever. Die stuurde een controlearts op pad. De arts bood zich thuis bij de werkneemster aan maar hij werd niet binnengelaten door haar echtgenoot. Hij diende daarop rechtsomkeer te maken en lichtte de werkgever in over zijn wedervaren. De werkgever besloot de werkneemster het gewaarborgd loon te ontzeggen omwille van het feit dat zij de controle onmogelijk had gemaakt. Zij trekt naar de rechtbank en eist het gewaarborgd loon op. Zowel de arbeidsrechtbank als het arbeidshof willigt de vordering van de werknemer in: het was immers niet de zieke werkneemster die de controle onmogelijk had gemaakt maar wel haar echtgenoot. Het gedrag van de echtgenoot mag niet aan de zieke werknemer worden toegerekend.

Arbrb. Antwerpen 13 juli 2022: controlearts om de tuin geleid?

Een werknemer meldde zich arbeidsongeschikt van 1 tot en met 21 februari. In het arbeidsreglement was een bepaling opgenomen die luidde dat de arbeidsongeschikte werknemer zich tijdens de eerste veertien ziektedagen dagelijks ter beschikking diende te houden : op ma-di-do-vrij van 12u tot 16u en op wo van 13u tot 17u. De controlearts bezocht de werknemer op donderdag 4 februari om 15:10u. Het betrof hier een ogenblik waarop zij volgens de bepaling in het arbeidsreglement in principe thuis diende te zijn. De controlearts trof niemand thuis aan, liet een bericht achter en maakte daarvan een verslag op. Daags nadien stuurde de werknemer een email waarin zij zich voor een controle aanbod. Naar eigen zeggen was zij op het ogenblik van de controle in de tuin om haar visie te geven over het nieuwe tuinhuis dat toen gezet werd. De werkgever oordeelde dat zij de beschikbaarheidsplicht had overtreden en sanctioneerde dit door geen gewaarborgd loon te betalen. De werknemer trekt naar de rechtbank en krijgt gelijk. Volgens de arbeidsrechtbank mag de afwezigheid van een werknemer tijdens een controle niet automatisch gelijkgesteld worden met een onttrekking aan een controle. Dat was hier volgens de rechtbank niet het geval en dat om de volgende redenen: (a) het eenmalig karakter van de gemiste controle, (b) het onmiddellijk en spontaan aanbod van de werknemer voor een nieuwe controle, (c) het feit dat een eenmalige gemiste controle nog geen onttrekking bewijst (d) de weigering van de werkgever voor een nieuwe controle, (e) er was geen reden om aan de bevindingen van de geattesteerde arbeidsongeschiktheid te twijfelen. De rechtbank besluit dat de werkgever met zijn weigering de verplichting om de arbeidsovereenkomst te goeder trouw uit te voeren, heeft miskend. Hij wordt veroordeeld tot de betaling van het gewaarborgd loon.

Werkgevers die een verslag van de controlearts ontvangen, moeten nog steeds nagaan of de gedane vaststellingen het ontzeggen van gewaarborgd loon verantwoorden. Uit deze twee uitspraken zou men afleiden dat het aan de werkgever toekomt om met harde bewijzen in de hand aan te tonen dat de werknemer zich aan de controle heeft onttrokken. Echter, het is de werknemer die zich beroept op het uitzonderingsregime van het gewaarborgd loon: er wordt hierbij een loon betaald zonder dat hier een arbeidsprestatie tegenover staat. Moet het zwaartepunt van de bewijslast dan niet eerder rusten bij de partij die zich op dit uitzonderingsregime beroept? Met andere woorden: is het niet de werknemer die moet aantonen dat hij alles in het werk gesteld heeft opdat de controle kan worden uitgevoerd?

Bron: Mploy