Mag een advocaat zomaar niet-presteren als zijn provisie niet wordt betaald? (LegalNews.be)

Auteur: LegalNews.be

Publicatiedatum: 08/08/2017

Een dame die nog recht heeft op achterstallig loon van haar failliete werkgever geeft een advocaat de opdracht om aangifte te doen van een schuldvordering in het faillissement. De advocaat stelt een PV van vrijwillige verschijning op om de schuldvordering te laten opnemen en stuurt tot tweemaal toe de dame in kwestie een brief met het verzoek loonbewijzen over te maken voor de aangifte in het faillissement en een provisie van € 600 te betalen voor de advocatenkosten. De advocaat ontvangt de gevraagde stukken, maakt deze over aan de curator en deze laatste meldt de advocaat dat hij akkoord gaat met een opname van een schuldvordering ten bedrage van € 9 845,16 en vraagt de advocaat het PV in deze zin aan te passen.

De advocaat laat de termijn tot aangifte verstrijken en de curator laat een aantal jaren nadien weten dat er voor de dame geen tijdige aangifte in het faillissement werd gedaan. Deze laatste stelt daarop een contractuele aansprakelijkheidsvordering  in tegen haar advocaat. De rechtbank van eerste aanleg van Tongeren stelt vast dat de advocaat de dame nooit formeel in gebreke gesteld heeft ter betaling van een provisie en haar ook niet gewaarschuwd heeft dat hij zijn contractuele verbintenissen zou opschorten zolang de provisie niet werd betaald. Daarom oordeelt de rechtbank dat de advocaat een contractuele fout begaan heeft door na te laten aangifte van schuldvordering in het faillissement te doen.

Het hof van beroep van Antwerpen vindt dat de advocaat zich mag beroepen op de exceptio non adimpleti contractus, die van rechtswege van toepassing is in alle wederkerige overeenkomsten. Op 13 januari 2017 verbreekt het Hof van Cassatie het arrest.  Het Hof van Cassatie oordeelt dat in casu op grond van de goede trouw de advocaat zijn voornemen tot opschorten vooraf ter kennis had moeten brengen en ook had moeten waarschuwen voor de gevolgen van die opschorting. Dat is het geval wanneer de nakoming van de verbintenis binnen een bepaalde termijn moet gebeuren omdat zij anders doelloos wordt, en wanneer het niet nakomen van de verbintenis de schuldeiser zou blootstellen aan onherroepelijke schade.

Lees hier het arrest van het Hof van Cassatie