Overheidsopdrachten. Concessie van diensten: strafbaarheid van het verstoren van de vrijheid van opbod. Cassatie arrest van 5 november 2024 (LegalNews)

Auteur: Marc Vandecasteele (Legalnews)

Waarover ging het?

Het betrof een concessie met als doel de exploitatie van een ‘Coffee Bar’.

De kandidaatconcessionaris diende een omstandige omschrijving te geven van het exploitatieconcept dat hij wou realiseren, de geboden dienstverlening, gedetailleerde plannen en schetsen van de inrichting, referenties voor het coffee concept en het aangeboden productgamma. De uitbating moest gebeuren als domeinconcessie en onder de voorwaarden vermeld in het typecontract NMBS.
Blijkbaar werden er bepaalde afspraken gemaakt en werd er op sommigen druk uitgeoefend om geen offerte in te dienen.

De cassatieberoepen zijn gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Brussel, correctionele kamer, van 11 mei 2023.

Het middel voert schending aan van artikel 314 Strafwetboek: hoewel de toewijzing van een domeinconcessie niet valt onder het toepassingsgebied van deze bepaling, past het arrest die strafbepaling toch toe en verklaart het de eiser I schuldig aan de feiten omschreven onder de telastlegging B.

Een domeinconcessie, die essentieel bestaat in de terbeschikkingstelling van een deel van het openbaar domein aan een particulier teneinde deze toe te laten daar een activiteit uit te oefenen, is geen toewijzing van eigendom, vruchtgebruik of huur van roerende of onroerende zaken, van een aanneming, van een levering, van een bedrijf of van enige dienst; de strafbepaling moet beperkend worden geïnterpreteerd.

De omstandigheid dat de toewijzing van een deel van het openbaar domein is gekoppeld aan de toewijzing van een specifieke dienst, namelijk het uitbaten van een koffiebar, laat niet toe anders te oordelen. Bepalend voor een domeinconcessie is immers de toewijzing van een deel van het openbaar domein en niet het doel dat daarmee wordt beoogd.

De visie van het Hof van Cassatie

Artikel 314 Strafwetboek is onder meer van toepassing op “enige dienst”.

De publieke toewijzing van een concessie van diensten valt onder het begrip toewijzing van enige dienst in artikel 314 Strafwetboek.

De enkele omstandigheid dat de toewijzing van een concessie van diensten gepaard gaat met de terbeschikkingstelling van een deel van het openbaar domein aan een particulier teneinde deze toe te laten daar de activiteit voorwerp van deze concessie uit te oefenen, heeft niet tot gevolg dat die toewijzing buiten het toepassingsgebied van artikel 314 Strafwetboek valt.

In zoverre het middel ervan uitgaat dat elke terbeschikkingstelling van het openbaar domein, ook als die gepaard gaat met de publieke toewijzing van een concessie van diensten, een domeinconcessie impliceert, faalt het naar recht.

De omstandigheid dat een overheid en een particulier een overeenkomst betitelen als een domeinconcessie, belet de strafrechter niet om op basis van de dossiergegevens te oordelen dat de overeenkomst in werkelijkheid een concessie van diensten is. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht.

Het arrest verantwoordt naar recht de beslissing dat de met de telastlegging B bedoelde toewijzing een concessie voor diensten is, die binnen het toepassingsgebied van artikel 314 Strafwetboek valt.

Lees hier het arrest