De omzetting van de Europese Herstructureringsrichtlijn. Het minnelijk akkoord en collectief akkoord in besloten variant (Schoups)

Auteurs: Dave Mertens, Sam Ledent, Irgen De Preter en Emilie Bogaerts (Schoups)

De procedures van gerechtelijke reorganisatie door (i) minnelijk akkoord en (ii) collectief akkoord beogen de continuïteit van ondernemingen in moeilijkheden te vrijwaren. Door de negatieve publiciteit ervan (de opening van de procedure wordt gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad en verschijnt in de KBO) aarzelen veel ondernemingen (te lang) om er beroep op te doen. De wetgever wil dit verhelpen door twee besloten varianten in te voeren: het besloten minnelijk akkoord en het besloten collectief akkoord over een reorganisatieplan.

Met bijstand van een herstructureringsdeskundige, aangesteld door de rechtbank op verzoek van de schuldenaar, kan de schuldenaar onderhandelen over een minnelijk akkoord dan wel een reorganisatieplan. De schuldenaar kiest zélf welke schuldeisers hij daarbij betrekt. Vooral voor de besloten gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord is dit opmerkelijk: de reeds bestaande, openbare variant vereist dat alle schuldeisers worden betrokken en kunnen deelnemen aan de stemming over het reorganisatieplan.

De beslissingen over de procedure worden niet bekendgemaakt. De gegevens die in RegSol worden bewaard zijn vertrouwelijk en enkel zichtbaar voor de betrokken partijen. De niet-betrokken schuldeisers zullen dus niet op de hoogte zijn van de procedure. Voor hen verandert er niets. Aan hen kan geen opschorting worden opgelegd. Aan de schuldeisers die wel zijn betrokken in de procedure, kan de rechtbank op verzoek van de herstructureringsdeskundige een opschorting opleggen voor maximum vier maanden indien zij dit nodig acht.

Opdat het minnelijk dan wel collectief akkoord uitvoerbaar wordt ten aanzien van de betrokken schuldeisers, moet de rechtbank het akkoord homologeren. Anders dan bij de openbare procedures, wordt ook de homologatiebeslissing niet gepubliceerd.

Samengevat stellen de besloten procedures van minnelijk en collectief akkoord de schuldenaar in staat om te onderhandelen met een deel van haar schuldeisers in een vertrouwelijk gerechtelijk kader. Dit kan een erg nuttige tool worden voor ondernemers die tijdig beseffen dat er actie moet worden ondernomen.

Deze besloten procedures zijn niet te verwarren met het reeds bestaande buitengerechtelijk minnelijk akkoord uit art. XX.37 WER. Het gaat daarbij wel degelijk om een volledige buitengerechtelijke procedure, zonder tussenkomst van de rechtbank (die evenwel vaak zal uitmonden in een verzoek tot homologatie voor de rechtbank). Het buitengerechtelijk minnelijk akkoord wordt in het Wetsontwerp beperkt aangepast en kan voortaan worden gesloten met één enkele schuldeiser (in plaats van minstens twee).

Bron: Schoups