Bijgesteld, maar niet verlengd – hoe lang duurt vijftien jaar? (Gevaco Advocaten)

Auteur: Philippe Dreesen (Gevaco Advocaten)

In Vlaanderen geldt sinds enige tijd dat bepaalde voorschriften in een verkavelingsvergunning automatisch als het ware vervallen na vijftien jaar. Dit systeem wil ruimte maken voor actuele noden en evoluerende inzichten in ruimtelijke ordening. Maar hoe wordt die termijn van vijftien jaar precies berekend? En wat als de verkavelingsvoorschriften in de tussentijd zijn bijgesteld? Over die vragen is recent duidelijkheid gekomen.

Eén startpunt voor de termijn, ook bij latere aanpassingen

De regelgeving bepaalt dat de vijftienjarige vervaltermijn begint te lopen vanaf de oorspronkelijke vergunning, niet vanaf een latere wijziging of bijstelling. Dit betekent dat zelfs als voorschriften in de loop der jaren worden aangepast, de klok niet opnieuw begint te tikken. Die keuze zorgt voor duidelijkheid: alle betrokkenen weten waar ze aan toe zijn, en verkavelingsvoorschriften blijven geen eeuwige geldigheid behouden.

Geen ongelijke behandeling volgens het Grondwettelijk Hof

Sommigen stelden zich de vraag of het wel rechtvaardig is om recente aanpassingen mee te laten vervallen op basis van een oudere datum. Zou dat geen ongelijkheid creëren? Toch werd geoordeeld dat deze uniforme berekeningswijze legitiem is. Het biedt rechtszekerheid en vermijdt dat een gedeeltelijke bijstelling leidt tot een hernieuwing van de volledige termijn. De decreetgever mag hier kiezen voor een praktische, duidelijke aanpak zonder afbreuk te doen aan gelijke behandeling.

Wel bestaat er een uitzondering: de gemeenteraad kan gemotiveerd beslissen dat bepaalde verkavelingsvoorschriften toch behouden blijven als weigeringsgrond, op voorwaarde dat er niet op geldige wijze van werd afgeweken. In dergelijk geval behoudt de bijstelling wel haar nut.

Bevestiging van een evenwichtige aanpak

De boodschap is dus helder: een bijgestelde verkavelingsvergunning krijgt geen “nieuw leven” wat de vervaltermijn betreft. De oorspronkelijke datum blijft bepalend. Die keuze weerspiegelt een evenwicht tussen flexibiliteit en voorspelbaarheid. Ze laat ruimte voor actualisering, maar zonder de onderliggende structuur van het systeem te ondermijnen.

Bron: Gevaco Advocaten