Meer sociale bescherming voor sekswerkers (Bannister Advocaten)

Auteur: Bannister Advocaten

Sekswerkers zijn personen die tegen betaling seksuele handelingen verrichten mét een ander of vóór een ander. Denk maar aan prostitués, strippers, seks- of peepshowperformers en dergelijke meer.

Officieel is sekswerk in België niet verboden, maar de exploitatie ervan, pooierschap, blijft strafbaar. Het was daarom in België principieel verboden om als werkgever iemand op grond van een arbeidsovereenkomst seksuele diensten te doen aanbieden en te laten verlenen. Dat verbod is er om mensenhandel en uitbuiting tegen te gaan, maar in de praktijk zorgt dat er ook voor dat sekswerkers bijvoorbeeld geen lening kunnen afsluiten.

Om dat verbod en de bijkomende problemen te omzeilen worden sekswerkers vaak aangenomen onder een arbeidsovereenkomst voor andere activiteiten, zoals horeca of het geven van massages. In theorie zouden deze arbeidsovereenkomsten de sekswerkers moeten beschermen. Echter, wanneer het tot een rechtszaak komt worden die arbeidsovereenkomsten vaak als absoluut nietig beschouwd, gezien het voorwerp van de overeenkomst in strijd is met de openbare orde en de goede zeden. Het gevolg hiervan is dat de arbeidsovereenkomst officieel nooit heeft bestaan en dat de betrokken werknemer bijgevolg ook geen enkel sociaal recht kan inroepen, wat zorgt voor enorme onzekerheid en schade op het vlak van sociale bescherming.

De niet-inroepbaarheid van de nietigheid van de arbeidsovereenkomst ten aanzien van de betrokken werknemers

Om deze sociale onzekerheid tegen te gaan heeft de wetgever met een recente wet van 21 februari 2022 de “niet-inroepbaarheid van de nietigheid van de arbeidsovereenkomst ten aanzien van de betrokken werknemers” geïntroduceerd, die tevens al voor andere categorieën van werknemers bestaat. Dit mechanisme zorgt er voor dat, wanneer de werknemer zich prostitueert, de nietigheid van de overeenkomst niet langer kan worden ingeroepen ten aanzien van de rechten van werknemers die voortvloeien uit de toepassing van de arbeidswetgeving en de socialezekerheidswetgeving.

Werkgevers kunnen bijgevolg niet langer de nietigheid voorwenden en op basis daarvan bijvoorbeeld weigeren om het achterstallig loon van de werknemer te betalen of om een ontslagvergoeding te weigeren. Evenmin kunnen socialezekerheidsinstellingen de nietigheid van de arbeidsovereenkomst inroepen om bijvoorbeeld te weigeren werkloosheidsuitkeringen aan de werknemer te betalen.

Dit zorgt er bovendien voor dat sekswerkers dezelfde sociale rechten, zoals pensioenrechten, kunnen opbouwen, net zoals als elke andere werknemer in ons land.

Bron: Bannister Advocaten