Schadevergoeding voor het krijgen van een kind: is dat zomaar mogelijk? (Bannister)

Auteur: Bannister

De voorbije week werd in de media een zaak uitgelicht waarin het UZ Brussel veroordeeld werd tot de betaling van een schadevergoeding aan een Spaans koppel gezien zij genoodzaakt waren een vierde kind te krijgen.

Dergelijke zaken worden wrongful birth zaken genoemd. Bij zo’n zaken vorderen de ouders in eigen naam een schadevergoeding voor het eigen lijden door een ongewenste geboorte. In dezelfde lijn liggen de wrongful life vorderingen waarbij een kind zelf een vordering instelt om een schadevergoeding te verkrijgen vermits het nooit had willen geboren worden.

In de bovenvermelde case heeft het koppel een eerste kind gekregen dat door ziekte een beenmergtransplantatie nodig had. Het koppel consulteerde een fertiliteitskliniek om een tweede kind te verwekken dat kon fungeren als beenmergdonor voor het eerste, zieke, kind.

Door een fout van het ziekenhuis werd er een tweeling geboren die niet geschikt was als donor. Het koppel diende hierdoor een vierde kind te verwekken om alsnog te beschikken over een beenmergdonor voor hun eerste zieke kind.

Het koppel kreeg een schadevergoeding toegekend die kan opgesplitst worden in schade door:

• de geboorte van de niet geschikte tweeling waardoor het zieke kind langer diende te wachten op zijn behandeling én

• de geboorte van het vierde kind dat ervoor zorgt dat het koppel genoodzaakt was om een groter gezin te krijgen en hierdoor dus meer kosten zal moeten dragen.

Waarom is deze case nu spraakmakend voor de wrongful birth vorderingen?

Bij een aansprakelijkheidsvraagstuk dient er steeds sprake te zijn van drie bestanddelen:

• Een fout (1)
• Schade (2)
• Een causaal verband tussen de fout en de schade (3)

Uitmaken of er sprake is van schade is een moeilijk vraagstuk bij wrongful birth vorderingen. Er dient namelijk een vergelijking te worden gemaakt tussen de huidige toestand en een hypothetische toestand waarin de betrokken ouders zich zouden hebben bevonden als de fout niet werd begaan en het kind m.a.w. nooit was geboren.

Om dit toe te passen op de bovenstaande case wil dit zeggen dat:

• De fertiliteitskliniek een fout maakte door een niet geschikte embryo in te planten waaruit de tweeling werd geboren.
• Hierdoor de ouders genoodzaakt waren een vierde kind te verwekken dat als beenmergdonor kon dienen. Er werd geoordeeld dat de ouders hierdoor schade hebben geleden.
• Zonder de fout van de fertiliteitskliniek waren de ouders niet genoodzaakt geweest om het vierde kind te verwekken en hadden ze met andere woorden geen schade geleden.

Het is voornamelijk het toekennen van de schadevergoeding voor het krijgen van het vierde (gezonde) kind dat in deze uitspraak opmerkelijk is.

Het Hof van Cassatie heeft namelijk in voorgaande arresten steeds geoordeeld dat een gezond kind niet als schade kan worden beschouwd.

Deze uitspraak wijkt af van deze eerdere rechtspraak. Toekomstige wrongful birth vorderingen kunnen door deze uitspraak mogelijks een andere wending krijgen. Uiteraard dient ieder dossier steeds in concreto te worden bestudeerd.

Bron: Bannister