KMO’s moeten sneller betaald worden door grote bedrijven (Seeds of Law)

Auteurs: Ulrike Beuselinck en Leo Peeters (Seeds of Law)

Publicatiedatum: 25/05/2020

Voortaan is het verboden om een betalingstermijn van meer dan 60 dagen overeen te komen wanneer de schuldeiser een KMO is en de schuldenaar niet.

Op 29 april 2020 trad de wet in voege die de wet op de betalingsachterstand bij handelstransacties van 2002 in die zin aanpaste.

Vanaf 2002 moet elke betaling tussen ondernemingen binnen een termijn van 30 kalenderdagen gebeuren wanneer partijen geen overeenkomst hebben of wanneer er in de overeenkomst geen datum of termijn voor betaling is vastgesteld.

Ondanks deze reeds redelijk strenge wetgeving, konden partijen nog steeds langere betalingstermijnen afspreken.

Dat had als gevolg dat KMO’s vaak gedwongen werden om overeenkomsten te sluiten met veel langere betalingstermijnen omdat ze anders hun klant dreigden te verliezen. Sommige KMO’s moesten zich neerleggen bij betalingstermijnen van meer dan 90 dagen met zware cashflow problemen als gevolg.

Daar voorziet de nieuwe wet nu een oplossing voor.

1. Wat voorziet de nieuwe wet?

Vanaf 29 april 2020 mag geen uiterste dag van betaling meer overeengekomen worden van meer dan 60 dagen, indien de schuldeiser een KMO is en de schuldenaar niet.

Clausules die een langere betalingstermijn voorzien, worden als niet geschreven beschouwd. In dat geval geldt de algemene regel en moet een betalingstermijn van maximum 30 dagen gerespecteerd worden.

Daar komt nog bij dat ingeval contractueel voorzien wordt in een aanvaardings- of controleprocedure, de nieuwe wet voorschrijft dat de maximumduur daarvan niet meer dan 30 kalenderdagen mag bedragen vanaf de datum van ontvangst van de goederen of diensten.

2. Op wie is deze wet van toepassing?

Het gaat hier enkel over overeenkomsten tussen KMO’s en niet-KMO’s, dus niet tussen KMO’s onderling en evenmin tussen niet-KMO’s onderling.

Met een KMO wordt bedoeld elke onderneming die op het ogenblik waarop de handelstransactie gesloten wordt, niet meer dan één van de volgende criteria overschrijdt:

• een jaargemiddelde van 50 werknemers;
• een jaaromzet, exclusief de BTW, van € 9 miljoen; en
• een balanstotaal van € 4,5 miljoen.

Daar vallen ook freelancers onder, zelfs wanneer zij ondernemen als “zelfstandige natuurlijke persoon”.

3. Wat met de lopende overeenkomsten?

Deze wet is van toepassing op alle overeenkomsten die gesloten worden vanaf 29 april 2020.

KMO’s die al langer zaken doen met grote bedrijven doen er goed aan na te kijken of zij gebonden zijn door betalingstermijnen. Deze kunnen bijvoorbeeld overeen gekomen zijn in algemene verkoopsvoorwaarden van de grote afnemer waarmee de KMO zich akkoord heeft verklaard of in een specifieke overeenkomst. In dat geval is er sprake van een “lopende overeenkomst” waarop de nieuwe wet niet van toepassing is. Als daarin een betalingstermijn van meer dan 60 dagen overeenkomen is, zal deze nog steeds gelden.

Maar van zodra de geldende algemene verkoopsvoorwaarden of de specifieke overeenkomst om een of andere reden aangepast wordt, moet wel rekening gehouden worden met de nieuwe regeling. Afhankelijk van de marktpositie van de KMO, kan het opportuun zijn om van de afnemer te eisen dat de betalingsvoorwaarden aangepast worden.

Ingeval daarin een betalingstermijn van langer dan 60 dagen wordt voorzien, wordt dat beding als niet geschreven beschouwd en geldt de algemene regel, namelijk dat een betalingstermijn van maximum 30 dagen moet gerespecteerd worden.

4. Besluit

In het kader van een handelstransacties tussen een KMO en een niet-KMO, bestaan er maar twee mogelijkheden, namelijk:

• ofwel geldt de wettelijke betalingstermijn van 30 kalenderdagen (algemene regel);
• ofwel wordt voorzien in een conventionele betalingstermijn van maximum 60 kalenderdagen.

Positief is dat KMO’s voortaan niet meer het mes op de keel gezet kunnen worden om betalingstermijnen af te spreken die langer duren dan 60 dagen.

Minder positief is dat dit maar geldt voor overeenkomsten gesloten vanaf 29 april 2020 en dus niet op de lopende overeenkomsten. Toch blijft het opportuun om na te gaan of daar geen mouw aan te passen is. Het spreekt voor zich dat wij u daarin kunnen bijstaan.

Het is steeds een goede zaak om te streven naar duidelijke afspraken in het kader van handelsrelaties en de algemene voorwaarden en overeenkomsten na te kijken en desgevallend aan te passen. Tenslotte is het uiterst belangrijk er over te waken dat in toekomstige overeenkomsten rekening wordt gehouden met deze nieuwe regelgeving.

Lees hier het originele artikel